Op een gegeven moment had ik in mijn hoofd gekregen dat ik in mijn haren een staartje wilde.

Dus mijn haar moest langer groeien, want ja zonder lang haar gaat dat niet, en dat leverde al wat reacties op. 

“Laat je, je haar groeien Wijnand? “

Maar eindelijk was het dan zover ik kon een staartje maken, eerst thuis een paar dagen geoefend.

Na drie dagen dacht ik "kom op joh flink zijn", en met een staartje naar het werk.

Het was op een donderdag, dus ik was vroeg om half 8, dat ik de Dignahoeve binnen liep.

Op het voorplein kwam ik een mevrouw tegen die in haar ochtendjas haar krantje ging halen.

"Goedemorgen Wijnand", zei ze en ik weer terug natuurlijk "Goedemorgen mevrouw".

Ze wilde alweer doorlopen maar na twee passen stopte ze weer en keek me aan, maar ze zei niets en al schouder ophalend liep ze weer door.

Dus ik liep ook door naar mijn kantoortje en begon met mijn vaste ritueel.

Koffie zetten, computertje aan, de brievenbus "effe checken" en de grote zaal alle tafels en stoelen weer terug zetten in de originele staat.

Toen weer terug naar mijn kantoortje voor een lekker bakkie koffie en even kijken of er e-mail binnen gekomen is.

Terwijl ik daar mee bezig was werd er op de deur geklopt, dezelfde mevrouw weer in haar ochtend jas.

"Ik kom toch nog even langs", zei ze "Ik moet je nog even bekijken, je zag er anders uit!", praatte ze verder "O maar nu zie ik het, je hebt je haren er af geknipt, toch?".

"Nee hoor mevrouw, ik heb mijn haren er niet afgeknipt, maar ik heb een staartje", was mijn antwoord.

"Ja, ja dat weet ik alle mannen hebben een staartje!", zei ze lachend.

Huh,????? Heb ik dat? En dat voor acht uur s`morgens !!!! Is dit nou wat ze noemen, een overjarige puber?.

"Nee mevrouw, ik heb een staartje in mijn haar", en draaide mijn hoofd opzij.

Mevrouw was zeker ook een beetje doof, tenminste zoals ze reageerde "Jèèè Wijnand er zit een staartje in je haar, nu zie ik het!", zei ze verbaasd "Nou daar zal ik nog wel even aan moeten wennen", en hop weg was ze.

Toen ik later op de middag een rondje cv bijvullen ging doen, het leek wel afgesproken werk, kwamen er op vier adressen dames met een schaar naar me toe met "Zal ik hem er afknippen Wijnaaaaaand?", jengelde ze dan, ja en dat noemen ze dan humor.

Zal dat gezegde dan toch kloppen? "Hoe ouder, hoe gekker"!?

Over het cv bijvullen op deze middag heb ik ook weer een verhaal waar "Schrik en humor" weer heel dicht bij elkaar lagen.

Ik belde bij een mevrouw aan en zij deed open "Ik kom de verwarming even bijvullen, mevrouw", zei ik.

"Komt  maar binnen Wijnand, ik heb op je gerekend", en mevrouw liet me binnen.

"Eerst maar even kijken of het nodig is dat ik ga bijvullen", en ja hoor het was nodig.

Terwijl mevrouw in de deur opening van de badkamer toe keek, koppelde ik de vulslang aan de radiator en daarna aan de waterkraan en voor dat ik het vulventiel van de radiator open draai, laat ik eerst de vulslang vollopen met water zodat er zo min mogelijk lucht in het systeem kan komen.

Ineens hoorde ik achter me "pssssssst" een geluid net alsof de slang eraf zou schieten, ik wilde me omdraaien om te kijken wat er gebeurde, maar zag ineens dat mevrouw wild met haar armen stond te zwaaien, en toen zag ik wat er gebeurd was!

Er was een klein gaatje in de slang gesprongen en die spoot met een geweldige straal richting mevrouw, die in plaats van weg te lopen probeerde de waterstraal weg te duwen een onmogelijke taak dunkt mij, dus draaide ik maar gauw de waterkraan weer dicht.

Daarna snel naar mevrouw gestapt, ach het arme mens was kletsnat, de badkamer muur kletsnat en ook de wc rol was niet waterproef.

Mevrouw stond nog te hijgen van de schrik en trok helemaal wit weg, ik dacht "ho, die trekt het niet meer", dus ik heel behulpzaam "Kom maar mevrouw, komt u maar even op de wc zitten!".

Toen mevrouw eenmaal zat deed ze haar handen voor het gezicht, het was alsof ze zat te huilen.

"Mijn god", dacht ik "Heb ik dat ook nog, gaat ze ook nog eens huilen!".

Dus ik zak op mijn hurken om haar een beetje te troosten "Gaat het nog een beetje, mevrouw?", vroeg ik haar.

"Ja hoor Wijnand het gaat nog wel", zei ze.

Maar het klonk meer "lachend" dan huilend.

"Een goeie hulp ben jij, eerst spuit je me aan de voorkant nat en dan help je me om te gaan zitten, en nou is mijn bips ook helemaal nat", zei ze lachend.

Jemig, wat ben ik toch een "kluns", die wc deksel was natuurlijk ook kletsnat geworden, maar gelukkig kon ze er lekker om lachen.

De slang eerst maar gerepareerd, voor dat ik hem vol met water liet lopen even gekeken of er niemand in de deuropening stond, en daarna de verwarming bijgevuld.

De rest van de middag de mensen maar uit de badkamer gestuurd, want je weet maar nooit!

Groetjes, de oudjeswachter.