Zo de vakantie zit er weer op, het was voor ons een leuke vakantie met erg veel mooi weer.

De eerste week zaten we achter de "Zaanse Schans" in een huisje waar mijn vrouw werkt.

Deze mensen waren een weekje naar het buitenland en in die week zouden wij de tuin opknappen, want wat dat betreft hebben zij twee linkse handen en erg weinig tijd om voor de tuin te zorgen, en wij vinden het heerlijk om te tuinieren.

Een vrijstaand huisje in het boerenland, met ganzen, koeien en schapen om je heen en zo af en toe een windvlaag met cacaolucht in je neus van de cacao fabriek in Zaandam.

Lekker hoor!!!!!!!

Ook hebben we een x aantal dagen Opa en Oma gespeeld we hadden Tom, een heerlijk klein mannetje van 2,5 jaar het oppaskind van mijn vrouw, en daar gingen we mee op stap.

Kinderboerderijen bezocht, naar het pierebadje in het bos en we gingen fietsen en maar pronken met het mannetje.

Dit resulteerde weer in dat er geruchten de ronde gingen in de kring van bekende mensen dat we ineens vader en moeder waren geworden.

Wauw !!!!!!!!

Allebei bijna vijftig en dan zomaar ineens een kereltje van 2.5, wie heeft het.

Nee hoor tegenwoordig kun je alles leasen dus en daar houden we het maar bij, af en toe dat mannetje leasen en s`avonds of de volgende morgen weer naar zijn papa en mama, en zo hoort het.

 

En  nu gaan we met nieuwe energie weer aan het werk.

Nu wat mij betreft mag dat wel weer na een aantal weken, het normale ritme.

Het eerste wat ik dan doe is de computer opstarten om te kijken wat er allemaal per mail binnen is gekomen.

Tussen zo`n vijftig mailtjes zaten er toch wel een paar waar ik kippenvel van kreeg.

En wel die mailtjes waar in stond dat een collega een herseninfarct had gekregen, dat was schrikken.

Het is nog wel een heel rustige en bedaarde collega, hij kwam wel eens een bakje koffie halen bij me op de Dignahoeve, dan verwacht je zoiets niet.

Van een andere collega heb ik vernomen dat het zich uit het niets openbaarde, zo zie je maar weer wij mensen kunnen ons wel van alles in het hoofd halen en denken dat we alles kunnen maar……..

Gelukkig heeft Jopie, zo noem ik hem altijd, het overleeft maar hij heeft nog een lange weg te gaan om weer de oude te worden.

 

Maar ik kreeg de eerste werkweek nog meer  "kippenvel" en wel op de manier hoe ik hier begroet werd.

De een na de ander kwam langs om een praatje te maken, alleen daar had ik het de eerste week al erg druk mee, en geen gezeur hoor maar heel erg positief allemaal.

Met vragen zoals; hoe was je vakantie, heb je mooi weer gehad, waar ben je geweest.

Maar ook van; we hebben je gemist of we voelen ons nou weer veiliger.

Voor de vakantie had ik onze "Varens duikelaar" gevraagd of hij de planten in de potten wilde verzorgen tijdens mijn afwezigheid, nou dat heeft hij perfect gedaan de planten staan er goed bij.

De eerste maandag dat ik hier was ging ik meteen de tuin weer besproeien en dan hoorde je zo af en toe om je heen "Het ruik hier weer fris en naar groen, Wijnand is er zeker weer, de tuin wordt weer gesproeid".

Ook een mailtje van de meiden van "Amstelrade" met een welkom groet, leuk hoor.

En de begroeting van mijn collega van de SWO ook heel gemeend en positief, het enige wat negatief was dat ze het behoorlijk druk had gehad tijdens mijn afwezigheid, er gebeurde van alles.

Enkele dingen die haar overkwam:

De oven in de keuken in storing, dus moest ze alle maaltijden en toetjes bij de mensen brengen.

Waarschijnlijk veroorzaakt door de grote schoonmaak een week daarvoor.

De volgende dag de telefooncentrale plat.

De deur van de keukenberging wilde niet meer op slot.

De afzuiger in de keuken die weigerde en dan wordt ook het gas geblokkeerd.

Storingen in de schakelkast en ook in de stoppenkast.

Ze dacht op een gegeven moment "Spookt het hier, nu Wijnand weg is?!".

Stank overlast in een woning.

Met een meneer van de NUON bezig geweest van zo`n 25 adressen uit te zoeken, stond niet in zijn bestand, dus hebben geen kaart gekregen, waarop de man zei "Ach het stikt bij ons toch van de fouten.

Je kan het maar treffen.

De vaatwasser die weigerde, en zo nog een aantal dingen.

Was ze nu blij vanwege al deze storingen of was ze nu echt blij dat ik weer terug kwam, grapje……!!!!!!!

Tijdens mijn afwezigheid hadden we ook een invaller schoonmaker gekregen, een jonge jongen van 15 jaar die voor het eerst ging werken.

Voor mijn vakantie liep hij hier al twee weken en toen bleek al dat hij alles goed begreep en ook dat hij er zin in had en erg positief en blij overkwam.

Na mijn vakantie hoorde ik dat de oudjes hier waren gevallen voor hem, zo`n nieuwe "jonge hond "er tussendoor.

Maar het mooiste wat ze zeiden en in de loop van de week kwamen ze dat regelmatig melden, hij deed zijn werk ook goed en steeds met een vrolijk gezicht.

Gelukkig ze zijn er nog, jongelui die zich goed profileren en nu maar hopen dat zo`n jongen zijn toekomst wordt zoals hij dat wil "Piloot" worden.

 

Zoals bekent is bij de meeste, sjoelen hier de oudjes in de grote zaal, en zet ik de zaal dan voor ze klaar, ze sjoelen op vier bakken, zo ongeveer 20 mensen

Daarbij had ik ook gezien dat ze op een "bij elkaar geraapt zooitje" spelen en het volgende bedacht.

Omdat ik zelf een sjoeler ben en op wedstrijdbakken speel (Schilte) kan ik misschien via de e-mail mijn sjoelgenoten vragen of zij misschien niet nog een overbodige sjoelbak (wel een Schilte natuurlijk, dan hebben ze ook meteen gelijkwaardig materiaal) thuis hebben staan om die aan de oudjes hier te geven, als ze dat willen.

Deze e-mail had ik voor de vakantie verstuurt, en nog voor ik op vakantie ging kreeg ik een mailtje binnen van Joke en Piet van sjoelclub "Zaanstad" dat ze wel twee bakken over hadden staan en die graag aan de "oudjes" wilden schenken en ze ook wel wilde brengen.

Geweldig wij een afspraak gemaakt met ze op een zaterdagavond in onze vakantie, dan zouden we eerst de bakken naar de "Dignahoeve" brengen dan konden ze zien waar ik werkte en daarna thuis bij ons een potje sjoelen.

Nou dat leek leuker dan het was, werd ik me toch even ingemaakt!

Ik dacht altijd als je bij iemand op visite ging dat je jezelf moest gedragen, maar nee hoor gooien ze allebei 1400, de een 1416 en de ander 1406.

Mijn vrouw gooide dan nog 1356, nou daar kwam ik dan aan met mijn 1296. Poeh!!! En dat noemen ze dan een gezelschap spelletje.

Volgens mij dronken ze beide al bewust geen drank om ons een "poepie" te laten ruiken.

Tja als Wijn een wijntje drinkt dan wordt allemaal wat minder met hem, zullen ze wel gedacht hebben, flauw maar ooit neem ik revanche.

Alle "gekheid op een stokje" Joke en Piet ik moest jullie namens de "oudjes" hier nogmaals bedanken, want door jullie is in ieder geval de helft van de bakken vervangen.

En wie weet lukt het misschien nog om via andere mensen de twee over gebleven bakken te vervangen, ik blijf het proberen, toch?

 

Groetjes, de oudjeswachter.