Zo de verkiezingen zijn weer achter de rug, en wat zijn wij toch een vreemd landje.
Het vorige kabinet heeft maar ruim tachtig dagen het landje geleid, twee dwarse mannetjes wilde macht bij de LPF, daardoor zou dit kabinet niet goed genoeg zijn en kwam ten val.
Tijdens de kampanje voor de nieuwe verkiezingen kwam er een mannetje met een hele vlotte babbel, en hop de hele horde weer achter de PvdA aan, terwijl ze nog geen jaar geleden helemaal de grond ingetrapt waren!
Politiek?! Ik zal het wel nooit begrijpen, ik hou het maar bij huismeester zijn en we zullen wel zien of we met zijn allen het "Bos zijn in gestuurd".
Het was hier in ieder geval weer een gezellige drukte in het gebouw, omdat we weer stembureau waren, met allerlei leuke reacties over het gebouw en de binnentuin, waar de camelia weer haar mooie bloemen laat bloeien.
Als je dan die mooie bloemen ziet dan begin je weer naar de lente te verlangen.
De volgende ochtend na de verkiezingen zou de firma Meytex bij ons in de grote zaal lingerie en nachtkleding komen verkopen.
Dus eerst de grote zaal weer omgebouwd en daarna liep ik weer naar mijn kantoor en daar stond een oude dame met haar neus tegen het raam van de deur van het kantoortje van de SWO, naar binnen te gluren.
Het was kwart over acht dus nog donker daar binnen, want er was niemand aanwezig!
Toe ik haar aansprak zag ik meteen welke mevrouw dit was, deze mevrouw kan maar heel weinig zien.
Een hele kleine dame, die dan met spleetoogjes je aan staat te kijken en als ze dan je stem hoort, met een kort knikje met haar hoofd je herkent.
"Er is nog niemand hoor mevrouw", zei ik tegen haar.
"Ben jij dat Wijnand?", meer aan mijn stem horend dan dat ze me zag "Ik dacht het al, want ik zag niets!".
"Maar misschien weet jij het wel. Die firma die ondergoed verkoopt is dat vandaag?", was haar vraag.
"Ja hoor dat is vandaag! Dan kunt u lekker snuffelen", antwoordde ik.
Opeens begint mevrouw met haar lichaam te schudden, zelfs het onmisbare tasje in haar hand schudde mee en ik hoorde een zacht gegniffel.
"Dat kun je wel zeggen hihi, ik zie zo slecht dat ik mijn neus zowat in die onderbroeken moet stoppen om ze te zien, en wat zijn ze groot van dichtbij! Hihi", gniffelde ze weer.
Dat heb ik weer, deze dame is 88 jaar, maar heeft nog steeds humor.
"En wel zo groot, hihi dat ik soms denk dat ik campingspullen aan het kopen ben", en een lol dat ze had!
"Hoe bedoelt u dat nou?", vroeg ik zogenaamd niets vermoedend.
"Hihi, hihi nou zo groot zijn die onderbroeken, dat het lijken wel tenten", en het gniffelen en schudden werd zo erg dat ik bang was dat ik haar oude botjes straks allemaal weer op zijn plaats terug moest leggen.
En ze was nog niet klaar "Gelukkig is het nieuw ondergoed, want als het tweedehands was werd het echt snuffelen, hihi", en weg stiefelde ze richting lift.
Na deze vrolijke noot en het spreekuur ging ik oud papier en lege flessen ophalen, daar ben ik een half jaar geleden mee begonnen omdat dinsdags als ik het restvuil ophaalde er veel oude kranten en glas in de vuilniszakken zaten.
Het succes is groot en de mensen weer blij!
Maar tijdens deze klus, waar ik meest om half 1 weer mee klaar ben, kwam er een andere storing tussendoor, en wel bij een mevrouw die geen stroom meer had.
Dus het hele programma liep in de war, want om 1 uur had ik weer de eerste afspraak om afzuigfilters schoon te maken.
Dan maar even snel een sneetje brood en meteen weer verder!
Terwijl ik op de derde etage mijn gereedschapkar uit de lift haalde, hoorde ik van beneden af een mevrouw roepen "Wijnand het eten is klaar!", het leek net of ik thuis was.
Ik keek naar beneden en zag een mevrouw met een dienblaadje, met daarop een kom snert en een schoteltje met roggebrood en spek erop, en een flesje maggi.
Och ik was helemaal de erwtensnert vergeten, want dat hadden ze aan me gevraagd of ik dat ook lustte.
Ik weer gauw naar beneden met de lift.
Toen ik daar aangekomen was zei ik "O mevrouw ik was het helemaal vergeten hoor!".
"Ja maar, wij vergeten jou niet hoor Wijnand, eet smakelijk", was het antwoord.
Terwijl ik mijn soepie zat te eten kwam er een meneer mijn kantoortje in en viel maar meteen "met de deur in huis", "Wijnand ik heb gehoord dat je bent ontslagen!".
"O nou meneer, ik heb net mijn soep op dus ik kan dan maar beter gaan!", en deed net of ik mijn jas aantrok.
Meneer stond me met open mond aan te kijken en antwoordde "Maar Wijnand daar moet je geen grapjes over maken, het wordt namelijk door verschillende mensen hier vertelt!".
"Dan weten ze veel meer dan ik meneer, want ik weet echt van niets en misschien is wel handig als ik het als eerste weet".
"Maak u maar niet ongerust, want er gaan al verschillende versies rond over het gebeuren", zei ik tegen hem "Ik zou al rond zijn met "Eigen Haard", ik zou vertrekken omdat ik een mooi aanbod heb gehad van "Woongroep Holland", je hebt nou eenmaal mensen die niet goed luisteren of zelf een grote fantasie hebben, maar echt alles blijft voorlopig bij het oude! Ik zelf ben daar nog niet mee bezig en laat dat maar aan de hoge heren over".
"Dus als u nou overal rond vertelt dat al deze wilde verhalen niet waar zijn, misschien worden de mensen vanzelf rustiger", en daar ging meneer weer.
Het was niet de eerste en zal zeker niet de laatste keer geweest zijn, dat ze op deze manier bij me langs komen!
Groetjes, de oudjeswachter.