Ik was bij iemand de verwarming aan het ontluchten, toen mijn telefoon overging.

Zoals gewoonlijk neem ik op met “Goedemiddag met Wijnand”.

“Ja u spreekt met mevrouw……. ik wilde u om hulp vragen, maar of u tijd hebt om mij te helpen?”

“Nou mevrouw ik heb nog wat afspraken staan, dus dat weet ik ook niet of ik dat redt”.

“O, het is maar vijf minuten hoor, ziet u het zit zo”.

Door het volgende verhaal heb ik de hele buurt en familie leren kennen geloof ik.

“Ik wil de vloerbedekking in de slaapkamer gaan vervangen voor tapijttegels en nu moet mijn bed even uit de slaapkamer, en dat matras is zo zwaar, en ik wou dat even aan u vragen”.

“Nou mevrouw……”, verder kwam ik niet.

“Ja het zit zo mijn hond loopt natuurlijk ook door de slaapkamer en daar waar hij gelopen heeft is het helemaal zwart, en dat stukje wil ik gaan vervangen tot een klein stukje onder het bed".

“Maar mevrouw…..”, ik wilde haar zeggen dat ze misschien beter dan de hele slaapkamer kan vernieuwen, maar ze ratelde maar door.

“Ja het zit zo, mijn buurvrouw zei tegen mij is het niet beter als je de hele slaapkamer vernieuwd, nou dat doe ik niet hoor want het is alleen maar het looppad, onder het bed zie je toch niet”.

“Hoe meer tegels je koopt hoe duurder het wordt en die hond loopt niet onder het bed door”.

“Mijn broer die heeft ook een hond, maar hij vertelde dat die niet in de slaapkamer mocht en dan wordt het ook niet smerig, ja dat kan gemakkelijk maar bij mij zit er geen wand tussen de slaap en huiskamer dus dat beest loopt gewoon in en uit”.

“En de buurman had gezegd ”Dan moet je dat vieze beest maar weg doen, dat scheelt je nieuwe tapijt, een hoop kosten voor de dierenarts en ook bespaar je nog geld uit omdat je geen voer hoeft te kopen en wat dacht je van die vlooien”, nou dat vond ik niet aardig van hem”.

“De buurman doet toch altijd onaardig tegen mij, want zomers ga ik wel eens op het balkon roken en als hij dan buiten zit heeft hij last van mijn rook, hij vindt dat ik maar binnen moet gaan roken”.

“Dus ik denk, ik zal hem ter wille zijn en maak de spleet tussen het windscherm en het huis dicht, want daar kwam de rook tussendoor, zei hij”.

  “Hallo mevrouw, hallo mag ik even wat zeggen?”

“Ja hoor”, zei ze.

“U belt wel op een 06 nummer”, zei ik “Gaat het zo niet te veel kosten?”

“Ja dat weet ik, maar moet u eens luisteren mijn nicht heeft net als ik een vogeltje en die vliegt wel eens los enne…..”

“Ho ho mevrouwtje, wat heeft dat met de vloerbedekking te maken?” 

“Eh niets, maar wel met de hond, want als ik bij haar ben dan gaat dat vogeltje op zijn kop zitten , begrijp je”.

Nu ik begreep er niets meer van en zei tegen haar dat ik mijn best zal doen om nog langs te komen.

Waarop zij weer zei, “Als u niet kunt wilt u me dan even bellen want dan ga ik buiten kijken en haal ik wel iemand van de straat als die er betrouwbaar uit ziet, dat heb ik wel meer gedaan”.

“Ziet u, een paar maanden geleden ben ik mijn plafond gaan schilderen want die was helemaal geel geworden, ik rook nogal veel”.

“En weet u hoe ik daar achter kwam, mijn zoon had een andere lamp opgehangen en die was kleiner, dus had ik een hele witte plek op het plafond”.

“Ja en toen  ik ging schilderen moest ik weer iemand hebben om die lamp eraf te halen, dus heb ik maar buiten een meneer aangehouden”.

“Maar ik zal u niet langer ophouden want anders hebt u geen tijd om bij mij langs te komen, dag huismeester tot zo”.

Ppffff, dat hebben we ook weer gehad en ik weer verder met mijn werk.

Uiteindelijk toen ik mijn afspraken afgewerkt had was het bijna tijd om naar huis te gaan, maar omdat die mevrouw gezegd had dat het maar 5 minuten werk was, ging ik naar haar toe.

Ik belde bij haar aan, de deur ging open en ik werd begroet door vrolijk geblaf en ”Ah gelukkig daar bent u”.

De hond had een witte toeter om zijn kop, dus ik maakte een grapje naar haar toe van ”Ik mis alleen de stekker nog, anders had u er nog een schemerlamp bij”.

Wij naar de slaapkamer en mevrouw uitleggen wat ze wilde , dus volgens haar moest eerst het matras eruit dan het bed.

“Nou volgens mij hoeft dat helemaal niet, als we hem op zijn kant zetten kan u er wel bij”.

“O daar heb ik niet aan gedacht, maar dan moeten we wel uitkijken want er zitten zwenk wieltjes onder”.

“Dan neem ik de zware kant en als hij dan gaat kantelen moet u opletten want dan slaan die wieltjes om en schiet het bed een stukje naar voren”.

Ja ze had het begrepen en wij het bed kantelen.

Met dat we op het punt waren dat het bed een stukje naar voren zou schieten gaat haar telefoon, weg alle voorzichtigheid.

Op het moment dat het bed naar voren schiet, wilt ze het bed loslaten om naar de telefoon te lopen.

Haar handen glipte langs het ijzer en “baf” met haar kin precies op de rand van het bed, oei!

Verschrikt kijk ik haar aan, ze schudde even met haar hoofd maar gelukkig viel het mee.

“Goh zegt ze, had ik bijna net als mijn hond met een witte kap om mijn hoofd gelopen, dat doet me denken aan dat voorval met……”.

Gelukkig heb ik niet meer vernomen wat het voorval was, de telefoon ging weer bij haar en dat was mijn redding, en ik kon lekker naar huis.

Groetjes, de oudjeswachter.