Je eigen ergens aan ergeren heet ergernis!
Zo dat staat!
Het was op 10 februari dat ik een functioneringsgesprek had met mijn chef.
Dat was niet de ergernis maar volgens mij gesneden koek, ik had hem gewoon omgekocht dus niets aan de hand.
Het had meer te maken met de afspraak die mijn chef had gemaakt met een bedrijf.
Hier in de Digna en Zeelandiahoeve liggen overal grindvloeren en op bepaalde plaatsen komen daar gaten in en als je daar niets aan doet dan wordt dat van "kwaad tot erger".
Aangezien er alleen maar oudere mensen wonen, die hun benen niet zo goed meer kunnen optillen, zou het ook nog eens kunnen gebeuren dat ze daardoor vallen en dan zou het geval kunnen zijn dat het woningbedrijf aansprakelijk wordt gesteld.
Maar het voornaamste is dat het gerepareerd wordt zodat het niet verder achteruit gaat.
Het bedrijf zou als eerste afspraak op vrijdag 21 februari langskomen om op te nemen wat er moest gebeuren, maar wat er kwam, niemand en dat zonder bericht.
Ongeveer een week later weer gebeld waarom er niemand geweest was.
Als excuus kreeg ik dat de betreffende persoon die de afspraak met mijn chef had gemaakt, het op een kladje had geschreven en die per ongeluk had weggegooid.
Stom, maar oké het kan gebeuren en iedereen heeft wel eens een misser.
De volgende afspraak die we overeen kwamen was donderdag 6 maart, met de verzekering dat men deze afspraak echt zouden nakomen.
Het zal wel aan mij liggen denk ik, als je als bedrijf een afspraak maakt dan moet je hem nakomen, maar wie er ook verscheen die dag, maar niet het bedrijf waar ik een afspraak mee had.
Waarschijnlijk omdat ik nogal een geduldig persoon ben dacht ik, ach misschien komen ze morgen dan wel.
Maar niets hoor!
Dus maandag 10 maart weer aan de bel!
Dit keer kon ik niet aardig blijven en aan de persoon aan de telefoon mijn gal gespuid over het niet nakomen van nu al twee afspraken.
Meneer vond dit ook niet leuk en gaf mij de verzekering dat a.s. woensdag zeker iemand langs zou komen.
Woensdag 12 maart, ik was mijn spullen al aan het opruimen om naar huis te gaan en met de aantekening in mijn computeragenda dat ik de volgende dag maar weer moest opbellen om te vragen Why me !!!
Net dat ik de deur wilde afsluiten ging het belletje in mijn kantoor, dus ik drukte op het knopje en wie kwam daar binnen lopen?
Ja hoor, een meneer van het grindvloeren bedrijf, hij kwam even kijken wat er allemaal moest opgelapt worden.
Dus wij samen een ronde gemaakt door de gebouwen, hij kwam tot de conclusie dat het een volle dag werk was en wist ook hoeveel materiaal hij nodig had.
Hij zou overleg plegen met zijn baas en ik zou vrijdags gebeld worden om af te spreken wanneer hij de vloer zou komen repareren.
Ik had er weer alle vertrouwen in gekregen dat de reparatie nu snel uitgevoerd zou worden.
Mis! Helemaal mis!
Ik heb de gewoonte om mijn computeragenda eens in de zoveel tijd even te checken of ik per ongeluk geen afspraken ben vergeten.
Toen kwam ik de afspraken weer tegen van deze grindvloer firma, we waren weer een paar weken verder en weer had ik niets van deze lui vernomen.
Het was 4 april dat ik deze firma wederom belde om te vragen wanneer ze nu dachten te komen.
Het volgende antwoord kreeg ik "Meneer, we zijn de kleur aan het zoeken en dat valt niet mee, omdat het grind bij u in loop van de tijd natuurlijk ook verkleurd is".
Nadat hij me met stelligheid verzekert had dat hij binnen afzienbare tijd zou terug bellen, hingen we de telefoon maar weer op.
Eigenlijk had ik hier behoorlijk "de pee" over in en had het gevoel of ik behoorlijk in de "zeik" werd genomen, de klus zal wel niet interessant genoeg zijn voor de heren.
"Gadverdamme" ik kreeg er echt een hekel aan om achter die gasten aan te jagen.
Dus gebeurde het dat ik het een maand liet sloffen, zodat ze niet meer met deze smoes meer aan konden komen.
Op 1 mei had ik weer moed verzamelt en ging weer aan de bel.
Het gesprek ging een beetje op deze manier.
"Goedemorgen, u spreekt met Wijnand Springin`tveld!"
De stem aan de andere kant "Ja?"
"Huismeester van de Dignahoeve!"
Die meneer weer "Ja?"
"U begrijpt waar ik voor bel denk ik?"
Die meneer "Nee niet echt!?"
"O, ik begrijp het, u neemt niet altijd de telefoon op?", vroeg ik hem.
"Ja wel hoor! Ik ben de enige hier die de telefoon op neemt!", was zijn antwoord.
Jullie begrijpen wel dat mijn adrenaline weer begon te stijgen en ik me behoorlijk zat te ergeren, maar gelukkig had ik mijn huiswerk goed gedaan.
Ik had alle feiten en cijfers op een papiertje geschreven.
" Nou dan zal ik uw geheugen even opfrissen!", en met een geïrriteerde stem rakelde ik even op wat er allemaal al was gepasseerd.
En voegde er nog aan toe "Als jullie met alle klanten zo bezig zijn, zal het binnenkort wel niet zo druk meer zijn!"
"Die klus is nog steeds niet geklaard?", zei meneer verbaast "En zo te zien bent u ook nog niet ingepland!"
Ach je hebt mensen dat zijn geboren toneelspelers, dacht ik.
Ineens wist meneer weer waar het over ging.
"Ik zal het met mijn collega die bij u geweest is het even opnemen en dan zal die u opbellen wanneer hij langs komt. Dan schrijf ik nu op dat hij maandag 5 mei u even zal terugbellen", zei meneer.
"O, toch niet op een kladje he!", vroeg ik hem sarcastisch.
"Hoe bedoelt u ?", vroeg hij.
"Nee laat maar! Ik verwacht op maandag 5 mei een telefoontje van u", zei ik gelaten.
Maandag 5 mei. Weer geen telefoon van dat kl…… bedrijf. Ik had de puf niet eens om meteen te bellen. Dinsdag en woensdag geen gehoor. Donderdag 8 mei weer bellen! De telefoon werd direct opgenomen en ik was furieus. Ik vertelde hem dat dit geen manier van doen is. Meneer beloofde met zijn hand op zijn hart dat hij vandaag terug zou bellen wanneer nu eindelijk eens de vloer gerepareerd zou worden.
Het is inmiddels vandaag vrijdag 9 mei en ben nog steeds niet terug gebeld en weet nog steeds niet wanneer de vloer gerepareerd wordt. Ik denk met "Sint Juttemis".
Groetjes, van de Oudjeswachter.