Het was maandagmorgen 9.00 uur dus spreekuur tijd, en al rap kwam er een meneer binnen stappen.
"Goedemorgen Wijnand, ik heb weer een heel verhaal voor je", begon hij met vertellen "Je weet toch wel dat mijn buurvrouw heel erg vergeetachtig is!".
Inderdaad weet ik dat, omdat mevrouw 3 dagen per week naar de dag opvang gaat.
S`morgens wordt ze dan thuis gebeld door de dag opvang dat ze weer opgehaald wordt door de taxi, want als ze dat niet doen weet mevrouw echt niet wanneer wel en wanneer niet de goeie dag is.
Mevrouw zorgt dan braaf dat ze klaar staat, maar dan gaat er nog van alles mis. De taxi komt dan rond half tien om haar op te halen.
Op maandag ben ik er meest om half 8 en dan zit mevrouw al op het binnenplein op het bankje te wachten, dus twee uur te vroeg.
Ik stuur haar dan meestal terug naar haar woning en zeg tegen haar dat de chauffeur wel aan belt en anders komt hij wel bij mij.
Vaak komt de chauffeur dan naar mij toe met het verhaal dat ze haar woning niet uit kan omdat ze dan haar sleutels weer niet kan vinden en de deur op het nachtslot heeft gedaan.
Dan ga ik met de huissleutel die bij mij in het kluisje hangt naar boven om haar te bevrijden.
Maar ook haar buurman heeft een huissleutel van haar, dus hij is er ook nogal druk mee.
Eigenlijk is het niet goed dat deze mevrouw nog alleen woont, maar ja er is geen plaats en ze moet dan op haar beurt wachten, voordat ze kan verhuizen naar een tehuis waar ze verzorgt kan worden.
Meneer vertelde verder "Vrijdagmiddag was het weer eens zo ver! Buurvrouw had zich weer buiten gesloten! Ik dus haar huissleutel bij mij thuis vandaan meegenomen, maar nee hoor we konden er niet in we snapten er niets van, wat nu? Bij jou en "Woongroep Holland" konden we niet meer terecht, dus de boodschappendienst gebeld. Die regelde meteen dat er een timmerman langs zou komen. Terwijl we daar op zaten te wachten zei mijn broer "Zou het balkondeur misschien open staan?". We vroegen het wel aan buurvrouw maar die wist het natuurlijk niet. Mijn balkon grensde niet aan haar balkon, daarvoor moesten we naar de buren aan de andere kant. Gelukkig waren die thuis, dus ik hop over het schotje naar haar balkon".
"Ja dat is hier wel te doen", viel ik hem in de reden "Toen ik huismeester was in Uithoorn waren we wel zo gek om op de negende of tiende etage dat te doen. Dan moest je op de afrastering klimmen en dan om een grote glaswand heen, om zo naar de andere kant te wippen. Ik geloof niet dat ik het nu nog zou doen!".
"Hier is het schotje maar 1 meter 20, dus dat is wel te doen", ging hij verder "En ja hoor haar balkondeur was open. Ik naar binnen en wat ik al vermoedde haar sleutelbos hing in het slot, de sleutel iets gedraaid, dus daardoor konden wij hem niet open krijgen. Maar het vervelende vond ik dat de timmerman onderweg was, nu voor niets eigenlijk! We hebben het nog geprobeerd door de "boodschappendienst" te bellen, maar het was al te laat. Toen de man gearriveerd was, heb ik netjes mijn verhaal vertelt. Waarop de timmerman reageerde dat het helemaal niet moest kunnen omdat er speciale cilinders in de voordeur horen te zitten, dat ondanks de mensen hun sleutel in het slot laten zitten hij toch van buiten geopend moet kunnen worden met een reserve sleutel.
"Misschien hebben ze bij de bouw de cilinder wel verwisseld met de cilinder van de box deur beneden", opperde hij.
"Hij haalde de cilinder bij de buurvrouw eruit en ging naar beneden naar de box en wisselde ze om, kwam weer naar boven en zette de cilinder van de box in de voordeur. Stak de sleutel van buurvrouw aan de binnenkant in het slot en met de reserve sleutel aan de buitenkant en kon hem open en dicht doen. Opgelost! Maar dan ga je nadenken! Zouden bij meer mensen hier de cilinders verkeerd zitten? Het is natuurlijk onveilig als men niet van buitenaf met de reserve sleutel naar binnen kan, er kan zomaar iets gebeuren! Wij oudjes zijn toch mensen van alledag, en vooral voor de mensjes die alleen zijn! Maar ook de timmerman dacht zo en bood aan om ook naar mijn voordeur te kijken, en ja hoor hetzelfde verhaal, dus hij die cilinders ook omgedraaid. Hij gaf ook aan dat hij dat met de opzichter zou bespreken dan kan er wat aan gedaan worden. In het weekend heb ik erover na zitten denken, maar zou jij dat niet willen doen, Wijnand? Het is natuurlijk wel een hele klus, maar jij bent hier eigen, dat vinden de mensen veel prettiger, en als het nodig is dan wil ik je ook wel helpen", eindigde meneer zijn verhaal.
"Ja natuurlijk gaan we dit oplossen, ik zal eerst wat lijsten maken met de adressen er op, en dan zo snel mogelijk gaan inventariseren hoeveel het er zijn", gaf ik de man als antwoord.
Een dag later was ik het huisvuil aan het ophalen, toen er een mevrouw naar me toe kwam en zei dat ze mijn hulp nodig had.
"Wijnand er is iets vreselijks gebeurt, ik heb de voordeur achter me dicht getrokken en mijn sleutels aan de binnenkant laten zitten! Ik weet niet wat me mankeert, maar sinds ik in het ziekenhuis heb gelegen doe ik van die stomme dingen!", verontschuldigde ze zich.
"Heeft u geen reserve sleutel bij de buurvrouw misschien?", vroeg ik haar.
"O ja wat stom ik ga hem meteen halen!", en ze liep naar de woning van de buurvrouw.
Die was gelukkig thuis en wij dus met de reserve sleutel de deur open maken. Mis!!! Het slot deed helemaal niets!
"Heeft u het balkondeur op slot mevrouw? Want anders moeten we de timmerman bellen om de boel open te maken!", was nu weer mijn vraag.
"O dat weet ik niet! Ik ben wel een paar keer op mijn balkonnetje geweest, maar echt ik weet het niet, o, o wat ben ik toch stom bezig!", jammerde ze.
"Nou dan gaan we het toch aan uw andere buurvrouw vragen of we door haar huis naar haar balkon mogen!", stelde ik voor.
"Ja dan heb ik toch weer een probleem, want met deze buurvrouw heb ik woorden gehad omdat ik vond dat haar radio te hard stond, dat durf ik niet hoor", zei ze verschrikt.
"Ach dat zal wel meevallen toch? Dan is dit weer een mooie kans om alles goed te maken!", spoorde ik haar aan. "Ja maar ik durf niet! Wil jij het vragen?", smeekte ze me.
"Nee ik vind dat u dat zelf moet doen, want als ik het doe dan zegt die mevrouw waarschijnlijk dat u niet durft, omdat u toen ongelijk had. En daar wil ik buiten blijven!", zei ik weer.
Na enig dralen ging ze toch naar de buurvrouw, stond voor de voordeur en moest moed verzamelen en na even een zenuwachtig lachje, belde ze aan. Het was natuurlijk geen enkel probleem en we mochten naar het balkon en weer was het geluk aan onze kant, mevrouw had inderdaad haar balkondeur niet op slot. Ik naar binnen, en ja hoor daar hing de bos sleutels in het slot van de voordeur, dus hetzelfde verhaal!
Toch maar proberen om het zo snel mogelijk te regelen dat bij alle mensen de cilinders op de juiste plaats komen!
Groetjes, de oudjeswachter.