Als je zo met je werk bezig bent, ga je wel eens te ver met het praten over wat een mens zo nodig allemaal moet doen.

Zo had ik ook een brief gestuurd met een afspraak naar een mevrouw voor het hang en sluitwerk.

Voor dat ik bij haar kwam was ze al op het spreekuur wezen vragen wat het inhield “hang en sluitwerk “.

Nadat ik haar dat uitgelegd had vroeg ze of er ook nog wat andere dingen nagekeken kon worden, als ik langs kwam.

“Natuurlijk mevrouw we zijn er dan toch, dus dat gaat in èèn moeite door”, zei ik tegen haar “geen probleem hoor!”

Dat ik later hiervoor gestraft zou worden stond ik natuurlijk helemaal niet bij stil, want een beetje service hier en daar, vind ik wel op zijn plaats.

Toen ik met mijn “karwij`n” *, dat is de nieuwe naam voor mijn werkkar, verzonnen door iemand die anoniem wenst te blijven, bij die mevrouw aan belde was ik er nog niet klaar mee.

“Hallo huismeester wat gaat u eerst doen?”, vroeg mevrouw optimistisch .

“Ik ga eerst doen waar ik voor kom, mevrouw het “hang en sluitwerk”, was mijn antwoord.

Het gevoel dat mevrouw het daar niet mee eens was, kon ik mezelf niet ontnemen want het idee dat ze wat mompelde over “Dat spul is toch helemaal niet stuk, er zijn wel andere zaken die wel stuk zijn”, dacht ik zo te horen.

Toen ik bezig was met de deuren bleef ze maar onrustig achter me aan drentelen en zuchten, zo van “Is dit nou allemaal wel nodig!”.

Ja , dan word je zelf ook wat prikkelig en heb ik dus gewoon wel heel erg op mijn gemakje alles nagelopen.

Nadat ik klaar was zei ik tegen mevrouw ” Zo mevrouw wat waren de andere klachten?”.

Na een diepe zucht van hèhè zei mevrouw “ Nou huismeester al mijn deurtjes van het aanrechtblok hangen los, kan u daar wat aan doen?”.

“Jawel hoor daar kan ik wel wat aan doen”, zo gezegd zo gedaan en ik weer aan de gang.

Inderdaad hingen de deurtjes alle kanten op maar met het vastdraaien en stellen van de schroefjes kwam alles weer op zijn plaats, ook was er een laatje die niet goed meer dicht ging dat ook maar even gefikst.

Mevrouw biechtte nog wel op dat het een beetje haar eigen schuld was , ze was geopereerd aan haar heup en had de deurtjes als steun gebruikt.

“Nou alles sluit weer netjes, had u nog meer klachten mevrouw?”, vroeg ik.

“Ja zou u even naar mijn toilet willen kijken want hij loopt door”, antwoordde ze.

Dat was even het vlottertje bijstellen, zo gebeurt en met “Is ook weer gebeurt mevrouw”, dacht ik wel klaar te zijn ”niets was minder waar” ze had nog meer ”noten op haar zang “.

“Zou u ook even naar mijn TV willen kijken want het klopt niet wat de volgorde van de netten betreft, en ze staan ook niet gelijk met de video”.

“Wel ja”, antwoordde ik “Zoekt u de boeken maar op, dan zet ik de TV alvast even aan”.

Het was wel even een hele klus maar dat kregen we ook weer voor elkaar en met het idee dat we alles wel zo`n beetje gehad hadden, was ik wel tevreden.

Maar mevrouw had nog een verzoek.

“Huismeester zou u voor mij een boodschap in de winkel willen doen, want het is voor mij zo een bezoeking om daar te komen”.

Waar ik op antwoordde “Nee mevrouw daar begin ik niet aan, er zijn bepaalde dingen die ik niet doe voor en met bewoners, en dat is o.a. geen boodschappen want als ik dat ga doen dan ben ik straks alleen nog maar in de winkel te vinden en dat gaat niet”.

Ze probeerde me nog te paaien met een kopje koffie zo van “Als ik nou een kopje koffie voor u zet, dan ook niet?”.

“Nee mevrouw, want dat is het volgende wat ik niet bij bewoners thuis doe “koffie of thee drinken”, was mijn directe antwoord.

Waarop mevrouw zachtjes mompelde “Iemand helpen is er ook niet meer bij, ze laten je maar zitten tegenwoordig”.

“Pardon mevrouw, had u het over mij?”, vroeg ik geïrriteerd aan haar.

“Eh wat zei u?”, vroeg ze wat afwezig en daarna gauw van “Eh nee hoor, maar gaat u maar gauw weg want u zal het nog wel druk hebben en verders heb ik niets”, waarna ik voorzichtig buiten de deur geduwd werd.

Terwijl ze de deur dicht deed hoorde ik ze nog na mopperen.

Eerst maar even tot tien geteld en daarna met het idee van ”ik heb mijn best gedaan” ben ik naar mijn volgende klant gegaan.

Zo zie je maar weer de èèn durft bijna niets te vragen,  en de ander vraagt het “hemd van je lijf ”, en is dan nog niet tevreden.

Groetjes, de oudjeswachter.

*  verklaring en toevoeging aan het woordenboek, het woord “Karwij`n”. 

Met mijn kar ga ik op karwei.

Mijn vrienden ( ik heb er niet zo veel hoor) en intimidi ( huh, eng woord)  noemen mij wel eens Wijn.

Dus op karwei met de kar van Wijn.