Afgelopen maandagmiddag kwam de tuinman nog langs om alles weer eens onder handen te nemen.
De laatste tijd hadden we elkaar nogal veel gezien, doordat de taxuskever (gegroefde lapsnuitkever) weer aan onze planten en bomen aan het knagen waren gegaan.
Een uitermate vervelend beestje dat moeilijk uit te roeien is en ook daadwerkelijk veel schade toe kan dienen.
De larven overwinteren in de grond en vreten aan de ondergrondse plantedelen( hierdoor kunnen soms flinke bomen en struiken sneuvelen).
De kevers houden zich overdag schuil in de grond, onder planken e.d.
In de nacht worden ze actief en vreten aan de bovengrondse plantedelen.
De eerste larven verpoppen zich eind april; de eerste nieuwe kevers verschijnen begin juni.
Er komen uitsluitend wijfjes voor, die zich ongeslachtelijk voortplanten.
Ongeveer 4 weken na het uitkomen van de pop, begint het wijfje met het leggen van eieren (600-1000 per wijfje).
Dit gaat door tot in september.
Omstreeks begin augustus zijn de eerste nieuwe larven aanwezig.
Ook hadden we last van spint in de palmen dus er moest flink bestreden worden.
Door dat we elkaar wat veel hadden gesproken wordt het contact uiteraard wat spontaner.
Het was ook altijd de gewoonte van de man om op een dag te komen dat het buiten regende, want dat was dan een binnen klus.
Wat was ik dan ook verbaasd dat hij juist op een dag kwam dat daadwerkelijk "de mussen van het dak vielen van de hitte".
"Goh tuinman ik had jouw vorige week verwacht toen het slecht weer was, maar vandaag zeker niet", zei ik dan ook tegen hem.
"Ja Wijnand dat heeft een story, ik ga volgende week op vakantie, dus moet ik alle klussen wel nog even afwerken", antwoordde hij.
"Zo, zo meneer heeft het weer verdient", zei ik natuurlijk met mijn grote mond!
"En ik ga naar Zwitserland en nog alleen ook", zei hij met nadruk op "alleen".
"O gaat je vrouw niet met je mee?", vroeg ik toen.
"Nee gelukkig niet", was het uitdrukkelijke antwoord.
Toen hij dat zo duidelijk zei had ik het idee van, nou maar even op een ander onderwerp, want dit zijn geen dingen waar ik iets mee te maken hebt.
Hij had dat ook in de gaten en zei "Wijnand ik zal je uitleggen waarom ik alleen ga".
"Het heeft niets te maken dat mijn huwelijk niet goed zou zijn, maar dat mijn vrouw een moeilijke ziekte heeft, met de naam…….".
De beste man noemde een naam die ik niet heb kunnen vasthouden, wat ikzelf een beetje stom vind.
"Ken jij soms deze ziekte?", vroeg hij.
"Nee, daar heb ik nooit van gehoord", gaf ik als antwoord.
"Ik zal je het proberen uitteleggen", en ging verder "Bij mijn vrouw sterft stukje bij beetje haar hersencellen af, dat houd dan weer in dat ze heel erg onvoorspelbaar is".
"Het ene moment is ze helder en weet ze alles nog heel goed en het andere moment weet ze niets meer, als ze bijvoorbeeld in de koelkast kijkt en er liggen tien plakjes kaas dan gaat ze naar de winkel en koopt dan juist wel kaas".
"Ook herkent ze me wel en zomaar in enen niet meer, of ze maakt in gedachten het huis schoon en doet dat juist niet en als ik dan thuis komt is ze daar ook nog doodmoe van".
"Ze kan er natuurlijk niets aan doen, maar het is wel zeer vermoeiend om met zo`n iemand te leven, je weet "echt" niet waar je van het ene moment op het andere moment aan toe bent".
"Vorig jaar ben ik niet op vakantie geweest omdat we regelmatig naar het ziekenhuis moesten en toen hebben ze ook pas ontdekt wat ze precies mankeerde, maar nu ga ik naar Zwitserland naar een vriend en daar gaan we bergbeklimmen en misschien nog wel skiën", was zijn relaas.
"En nu ga ik met de tuin beginnen want anders komt er geen eind aan", zei hij en werd weer de tuinman zoals ik hem kende" Aan het werk, aan het werk blijven en weer klaar, dan weer gauw naar een andere klus ergens in het land", dus zoals het een goede tuinder betaamt altijd aan het werk.
Maar vandaag liep het toch even anders!
Voor dat hij ging beginnen vroeg ik aan hem of hij koffie wilde, alle andere keren sloeg hij het aanbod af maar deze keer niet.
"Vandaag graag Wijnand , want ik heb vanmorgen om half tien voor het laatst gedronken", was het antwoord.
"En het is nu al half drie, dat is toch veel te lang geleden met deze hitte, je moet ook wel een beetje voor jezelf zorgen hoor!", zei ik verontwaardigt.
"O, maar ik heb nog wel een broodje gegeten onder het rijden", was het zwakke excuus en hij ging aan het werk.
Een half uur later riep ik hem voor de koffie, hij kwam onmiddellijk en ging behaaglijk zitten lurken aan zijn koffie.
Toen ik de opmerking maakte "Zo dus ik heb nu een echte bergbeklimmer op de koffie", ging hij rechtop zitten en maakte de opmerking" Ja en ik kan je verhalen vertellen hoor!"
Ik had duidelijk de man zijn "passie" aangeroerd en kreeg het ene na het andere spannende verhaal te horen.
Maar om de verhaaltjes niet al te lang te maken vertel ik deze spannende verhalen bij het volgende stukje dus: oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker!!!!!!!!!!
Ach, sorry hoor, het verkeerde einde, herstel: wordt vervolgd!!!!!!!!!!
Groetjes, de oudjeswachter.