Over het persoontje waar ik het nu over ga hebben, heb ik al meerdere verhalen geschreven,

Het is namelijk die mevrouw die een hersenbloeding heeft gehad en daardoor niet meer goed kan praten, ook helemaal scheef loopt en moeilijk vooruit komt.

Ze kan dan nog wel met behulp van een wandelstok naar de bushalte komen, maar veel meer zit er niet in.

Nu heeft ze van de gemeente een fiets gehad, maar niet een gewone fiets want daar heeft ze niets aan!

Maar een fiets met voorop een rolstoel! Dus de "rolstoelfiets"!.

Denk maar aan een bakfiets, of nog beter aan zo`n taxi fiets die je in China of Japan of andere Aziatische landen hebt.

Alleen ook aan deze fiets is weer een nadeel!

Ze kan er natuurlijk niet alleen op fietsen, iemand moet met haar mee!

Ook daar is weer aan gewerkt, mijn collega van de SWO heeft in het huisblad een advertentie gezet, om vrijwilligers te vragen met haar te gaan fietsen.

En dat er zeker een vrijwilliger is gevonden is duidelijk, ze is al een paar keer bij me gekomen om te vertellen waar ze is geweest.

Ze was al een keer met een vrijwilliger naar tuincentrum "Het Oosten" gefietst.

Het was een hele openbaring voor haar, en in haar bewoordingen natuurlijk vertelde ze me enthousiast, dat ze met fiets en al naar binnen waren gegaan.

Nou als je weet hoe groot tuincentrum "Het Oosten" is, zijn ze echt wel een poosje zoet geweest, ze hebben lekker rustig rond gefietst en alles goed kunnen bekijken. 

Ook was ze al een keer naar het Amsterdams bos geweest, en ook een keer met de vrijwilliger bij zijn vrouw koffie wezen drinken.

Dol enthousiast is ze en dat is natuurlijk voor te stellen, lekker buiten zijn, haar grenzen zijn verlegd.

Zo zie je maar weer dat "vrijwilligers" hele belangrijke mensen zijn.

Hier in de Dignahoeve zijn ze ook hard nodig, koffie zetten, eten koken, bij feestjes voor de hapjes en de drankjes zorgen, bij uitstapjes assisteren, van de logeerkamer het beddengoed en handdoeken wassen, enz. enz.

De "vrijwilliger" het is altijd zo gemakkelijk gezegd maar….soms moeten die vrijwilligers ook op tijdstippen aanwezig zijn die hun op dat moment niet uitkomt, of moeten ze zich aanpassen in dingen die hun niet liggen.

Over het algemeen zijn de mensen dan ook dankbaar, maar er zijn er ook die daar niet bij stilstaan en lopen te mopperen.

Ja, dan moet je als "vrijwilliger" ook dan de moed er maar inhouden!

Is er eigenlijk al een standbeeld voor vrijwilligers?

Je hebt een moeder en Vaderdag! Ach tenslotte kies je zelf voor kinderen!

Je hebt een secretaresse dag! Daar wordt je voor betaalt!

We hebben "Valentijnsdag" enz. enz.

Maar is er eigenlijk een landelijke "Vrijwilliger dag"?

Natuurlijk zijn er instanties die de vrijwilligers een dagje mee uitnemen.

Wat ik bedoel is eigenlijk zo`n landelijke dag met aandacht op de televisie, de media die van alles op de buis gooit, dus waarom geen reportages over "de vrijwilliger"?

In alle beroepen, sporten en instanties, overal heb je vrijwilligers en dan deze mensen nog eens extra in het zonnetje zetten, dat mag best!

 

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, komt er een mevrouw bij me binnen zwalken, het was net of ze dronken was, en ze ging ook gauw zitten.

"Goedemorgen Wijnand, heb je voor mij twee muntjes voor de droger?", vroeg ze aan mij.

Ik keek ze een beetje verbaast aan en vroeg aan haar "Voelt u zich wel goed mevrouw?".

"Ja hoor het gaat wel, maar ik heb een stuk gelopen en dan willen mijn benen niet meer. Dat komt dan weer doordat ik "Parkinson" en "artrose" heb. Als ik gewoon rustig zit gaat alles prima, maar hoe langer ik loop des te meer botsen die twee ziektes en op een gegeven moment heb ik geen controle meer over mijn benen en willen dan alle kanten op behalve de goede, ik begin dan helemaal te shaken en het is net of ik dronken ben", en met een grijns op haar gezicht "Ik heb nu echt niet gedronken hoor!".

"Ja, ja dat kent u me dan wel wijsmaken, maar al die lege flessen wijn die donderdags bij de voordeur staan?", grapte ik terug "Ik kreeg het idee dat u alcoholist was!".

Ze keek verschrikt rond "Sssstttt, stil joh straks horen ze het nog, terwijl ik aan iedereen vertel dat ik een ziekte heb! Maar "alle gekheid op een stokkie" verder heb ik niets te klagen hoor, ik kan het zo nog veel jaren vol houden. Nu ik ga maar weer naar huis, doei", en weg was ze.

Een half uurtje later kwam ze weer binnen "Wijnand, ik heb er weer een ziekte bij! Ik wordt nu ook al vergeetachtig, volgens mij heb ik "Korsakov", ik kom bij jou voor muntjes en ga zonder weg!""

"Dat komt er nu van drank, dat tast je hersens aan!", schamperde ik.

Lachuuuu!!!!!!!

 

Groetjes, de Oudjeswachter.