periode van overhevelen er heel wat besproken en gebeuren moet en dat er mensen mee onder druk komen te staan.

Er wordt wel door alle partijen gesuggereerd dat alles bij het oude blijft, maar daar wordt ik niet rustiger van, het is toch mijn job.

Tel daar bij op dat wat ik al zo vaak gezegd hebt, dat ik hier ontstellend naar mijn zin aan het werk ben , wil ik toch wel dat er definitieve feiten op tafel komen waar ik wat mee kan.

Het spookt maar door mijn hoofd, stel en het kan, stel dat ik het helemaal niet kan vinden met "Eigen Haard", dan moet ik in No time beslissen of ik wel of niet hier blijf, om er daarna achter komen dat ik een verkeerde beslissing hebt genomen!

Door dit doem denken wordt je ook zo langzamerhand beïnvloed wat je werk betreft.

Er komt langzamerhand een soort verlamming over je heen, waardoor jezelf weer gaat irriteren omdat je van jezelf vind dat je steeds minder in je werk gaat presteren.

Ook moet je oppassen met als je met mensen in aanraking komt die een beetje recalcitrant op je afkomen.

Zo ook van de week toen er een meneer mijn kantoor binnen stormde, zonder goedemorgen te zeggen, o, wat heb ik daar toch een hekel aan, meteen hoog van de toren kwam blazen.

"Ik heb een klacht over "Woongroep Holland", tetterde hij "En niet zo een kleine ook! Het is schandalig wat hier gebeurt! Gebeurt? Er gebeurt hier helemaal niets! Die ruit in de lift is al, en ik heb het opgeschreven, drie maanden stuk! En wat dacht je van die dranger daar aan de buitendeur, die is al drie weken stuk! En dan hang jij er nog een brief bij dat hij met spoed bestelt is. Zou je er eens niet wat aan gaan doen?", was zijn nogal bijterige relaas. 

Ja, er gebeurde wel wat, het gebeurt me niet veel maar mijn bloed begon te koken en ik voelde mijn hoofd rood worden, niet van schaamte maar van boosheid.

"Zo meneer", beet ik terug "Als u klaar bent, zou ik u willen vragen om maar terug te komen als u wat afgekoeld bent!".

Al weken was ik bezig om er achter te komen waarom het allemaal zo lang duurde, vandaar dat ik uit mijn slof schoot.

Toen ik zo uitviel tegen hem zag ik dat zijn ogen groter werden en in een flits dacht ik "Ho, ho Wijnand dat kan niet, dat kan je niet maken!", en zei gauw tegen deze meneer, hij draaide zich al om, om weg te gaan "Wacht even meneer, wilt u even gaan zitten dan kunnen we als volwassen mensen hier over praten!", en bood mijn excuus aan.

sdhhjdhvfjd

boingggggg!!!!!!!!!!

Zo dat hebben we ook weer gehad!

Dit slaat niet op mijn verhaal, maar met wat er net gebeurde.

Terwijl ik ging verzitten schiet mijn leuning van de stoel af en om mijn evenwicht te bewaren wilde ik me aan het bureau vast grijpen, maar in plaats daarvan greep ik mijn toetsenbord en kletterde op de grond, de vloer is hard, de muur geeft niet mee, maar verder gaat het wel.

Alles zit nog op de goede plaats, de stoel heb ik gerepareerd en kunnen we nu weer verder, ja????

Verder met mijn verhaal.

Gelukkig vond meneer dit ook en ging op mijn uitnodiging in.

Na wat heen en weer gepraat en mijn uitleg, ongeveer wat er gaande was, stapte meneer toch redelijk tevreden de deur uit, denk ik.

Ook weet ik al dat onderhand de officiële opdrachten onderweg zijn, dus heb ik er vertrouwen in dat het nu snel gaat gebeuren.

Poeh, ik was toch wel een beetje opgelucht en nam me voor toch maar wat beter op mezelf te letten.

Je gaat soms in je gedachten gang zo ver weg, dat het net dagdromen is en dat kan natuurlijk niet.

Ook merk ik dat ik onrustig ben en toch ook prikkelbaarder als anders.

De mensen hier leven wel met je mee, het is goed bedoelt hoor, maar hoeveel keer er gevraagd wordt of ik al definitief wat weet, en ik kan nog steeds niets zeggen, maar ook dit gaat irriteren.

Het vreemde van alles is dat je eigenlijk niet echt een schuldige kan aanwijzen, van deze ongein.

Ik hou me nog steeds vast aan een gezegde "Waar twee vechten, hebben twee schuld!".

En zo kom je allemaal wel weer in aanraking met het woordje stress, iets wat ik vroeger een modewoord vond.

Maar als je wat ouder wordt wel degelijk beaamt dat het bestaat en realiteit is.

Groetjes, de oudjeswachter.