Het was op dinsdagmorgen dat mijn collega langs kwam voor een vooropname van een woning. En omdat ik altijd de eindopname doe, ga ik altijd graag mee, want dan ben ik meteen op de hoogte van wat er wel en niet moet gebeuren.

Toen ik aan mijn collega vroeg naar welk adres we moesten, kreeg ik meteen een onaangenaam gevoel over me heen, met deze mensen heb ik namelijk een probleem mee gehad, ze beschuldigen me over iets waar ik dus helemaal niets aan kon doen!

We gaan zo een acht maanden terug in de tijd.

Ik zat in mijn kantoor toen er een gestreste dame bij me naar binnen kwam, met allerlei vragen.

Er kon al geen goedemorgen af en een gevoel van vijandigheid was er ook, maar goed je moet ten alle tijden beleefd blijven en ik gaf netjes antwoord op haar vragen.

"Jij bent de huismeester hier?", was haar eerste vraag.

"Goedemorgen! Ja mevrouw dat ben ik!", was mijn antwoord.

"Wat zijn je taken hier eigenlijk?", vroeg ze nogal brutaal.

"Wat ik hier zo al doe? De technische zaken, hang en sluit werk, de liften, klachten van bewoners behandelen, lampen verwisselen, kleine hand en spandiensten voor de SWO. Dan ga ik bij de bewoners het vuil, GFT, kranten en lege flessen ophalen. De tuin water geven, de schoonmaak controleren enz. enz.

Wat ik ook nog doe is een lampje verwisselen, een gaatje boren, cv bijvullen, afzuigfilters schoonmaken, hang en sluitwerk bij de mensen thuis. Vooral de dingen die voor de oudere mensen een probleem zijn", gaf ik als antwoord.

"Kijkt u ook wel eens naar de brievenbussen of er post uithangt?", was haar volgende vraag.

Ik wilde eigenlijk al vragen of het niet wat beleefder kon, maar dat deed ik niet en gaf toch weer netjes antwoord "Naar de brievenbussen kijken? Ja als de krantenman langs is geweest en men de reclame gepost heeft, dan hangen er altijd flappen uit en dan duw ik ze verder, want dat staat even netter! Maar post hangt er hier nooit uit, want de postbode is wat dat betreft goed met zijn werk bezig.. Maar waarom vraagt u dat?".

"Nou ik heb mijn vader in zijn woning gevonden, hij heeft daar twee dagen bloedend op de grond gelegen, en toen ik later naar de brievenbus liep hing daar allerlei post uit! En dan denk ik als de huismeester ziet dat er post uit de brievenbus hangt, hij dan gaat controleren of er wat aan de hand is met die bewoner! Tenminste ik neem aan dat de huismeester daar ook voor betaalt wordt!", zei ze nogal uit de hoogte.

Ja toen begon ik ook mijn geduld te verliezen en zei geërgerd "Als ik het goed begrijp, probeert u mij te beschuldigen, dat uw vader door mijn schuld twee dagen in huis heeft gelegen zonder hulp, mevrouw?".

"Ja, eh nee, dat bedoel ik niet, maar als er post uit de brievenbus steekt moet er toch een lampje gaan branden bij u, en ik neem aan dat er ook in zo een gebouw als dit, ook sociale controle is en dan is de kans dat mensen zo lang in huis liggen minder groot", zei ze vinnig.

"Dus u blijft mij beschuldigen dat uw……"

"U bent wel tekort geschoten!", viel ze mij in de reden "Omdat…..", en nu was het mijn beurt om haar in de reden te vallen en begon nu echt boos te worden!

"Onzin!", zei ik tegen haar "Het enige wat hier uit de brievenbus bungelt is kranten en reclame! Want post hangt er alleen maar uit als de brievenbus vol is. En dan lijkt het me nog sterk dat na twee dagen de postbox van uw vader vol is! Ook denk ik, dat als de postbode zijn post er niet in krijgt, hij dat zo maar laat zitten! Dan belt hij wel bij mij aan! En als ik dan bij iedereen de kranten en reclame eruit zie hangen, is dat geen reden om te denken dat er met al die mensen wat aan de hand is. En dan komt er nog bij dat de mensen hier zelfstandig wonen, en als ik ook maar van buren of andere mensen signalen krijg, ik zeker in actie kom!  Volgens mij heeft u het gewoon verkeert gezien en was het geen post!", was het nu mijn beurt om haar op haar nummer te zetten.

"Maar ik vind………", begon ze weer, maar ik viel haar weer in de rede en zei voor mijn doen met een behoorlijke stemverheffing" En ik vind dat u maar bij de mevrouw van de SWO of voor mijn part bij Woongroep Holland, of bij mijn chef moet gaan lopen klagen, mevrouw. Tot ziens!".

"Nou dat zal ik doen ook!", en weg ging ze.

Kijk ik kan best begrijpen dat het een vreselijk vervelende ervaring is als je, je vader op deze manier vind, maar om dan andere personen daarvan te beschuldigen, dat kan er bij mij niet in.

Ik heb wel vernomen dat ze bij mijn collega van de SWO is geweest, maar daar ook zeer zeker hetzelfde antwoord heeft gekregen.

In de afgelopen maanden kwam ik ze wel tegen, ze mopperde wel tegen me of liep me star voorbij, maar ik met mijn goede opvoeding zei haar iedere keer keurig gedag.

En zo kwam dan weer de confrontatie met haar.

Toen ik met de opzichter binnen kwam, werd er netjes een hand gegeven dus ik ook.

"O daar heb je mijn grote vriend weer!", zei ze pinnig.

Ik nog van "Och dat valt toch wel mee mevrouw!?", en zei dan weer "Nee helemaal niet!".

Verder tijdens de vooropname heb ik me op de achtergrond gehouden en me nergens mee bemoeit. Toen de opzichter klaar was zei mevrouw tegen hem "Er moet me nog iets van het hart, waar ik al acht maanden mee loop!".

En daar begon ze weer, het hele verhaal van voor af aan.

Mijn bloed begon weer sneller te stromen en mijn hartslag weer sneller te slaan! Maar toch dwong ik mijzelf om niets te zeggen, en dacht bij mezelf ach nog eventjes en dan zie ik ze niet meer en gaat het vanzelf weg. Ze kreeg in ieder geval hetzelfde antwoord van de opzichter, dus schoot met haar stress gedoe niets op.

Later op de dag belde een woonconsulente mij de naam door van een nieuwe bewoonster, die ik dan op moet bellen en in contact moet brengen met de oude bewoner , zodat ze de woning kan bekijken en eventueel spullen kan overnemen.

Dus ja, ik moest mijn grote vriendin bellen, of het goed was, dat ik haar telefoonnummer aan de nieuwe kandidaat bewoonster mocht geven, dan konden ze samen een afspraak maken.

Even weer door de zure appel heen bijten, en dan maar afwachten hoe het weer met de eindopname afloopt!

Groetjes, de Oudjeswachter